W prawdziwie wiosennym klimacie odbyło się marcowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w filii biblioteki w Przedborzu. A ponieważ marzec nieodołącznie kojarzy nam się z wiosną oraz z Dniem Kobiet dlatego nasze spotkanie poświęciliśmy dyskusji nad wyjątkową książką o wyjątkowej kobiecie. Wisława Szymborska - to bez wątpienia jedna z najbardziej wyrazistych, charyzmatycznych, ale też i nieodgadnionych postaci polskiej literatury. Wybitna poetka, wspaniała przyjaciółka oraz niezwykła postać polskiej popkultury, która zawsze postępowała inaczej, niż większość. O tym, jaką osobą była naprawdę, opowiada znakomita książka Joanny Gromek-Illg pt. "Szymborska. Znaki szczególne”.
Ta biograficzna pozycja stanowi ciekawy portret polskiej noblistki, tworzony w oparciu o poetycką twórczość Wisławy Szymborskiej, jej prywatną korespondencję, pozostawione zapiski, jak też wspomnienia tych, którzy znali ją najlepiej. Książka jest swoistą podróżą przez życie poetki, która rozpoczyna się w jej rodzinnym domu, następnie prowadzi przez czas edukacji i pierwszych pisarskich prób, by wreszcie skierować naszą uwagą na okres jej wielkich literackich dokonań, których zwieńczeniem było zdobycie Nagrody Nobla w 1996 roku. W książce poruszono również temat  kwestii uczuciowych o  związkach Wisławy z jej ukochanymi mężczyznami. Widzimy, kto był dla niej najważniejszy, z czyim zdaniem się liczyła. Książka Joanny Gromek-Illg zabiera nas również w podróż po powojennym świecie literackim gdzie poznajemy twórców, z którymi przyjaźniła się Wisława Szymborska. Podczas spotkania klubowiczki bardzo chętnie czytały na głos wiersze noblistki ze zbiorów dostępnych w naszej bibliotece. Dla wprowadzenia odpowiedniego klimatu  wysłuchałyśmy również interpretacji muzycznej chyba najbardziej znanego wiersza tej autorki „ Nic dwa razy” przez niezwykłą artystkę Sanah.                                                                                                                                                       „Co zostaje po człowieku? Nie to, co zgromadził, zebrał, tylko to, co rozdał” – słowa Natana Grossa z listu do Janusza Stępińskiego,  to piękna definicja życia znanej poetki – uznanej, a jednak nie do końca odkrytej.